Οι σκέψεις στο επίκεντρο και η αίσθηση της υπερβολικής επίγνωσης για τον ίδιο τον εαυτό
Αναρτήθηκε από Mr. Who
Σε αυτό το άρθρο θα δούμε ποιοί είναι οι λόγοι που πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν από άγχος έχουν την αίσθηση της υπερβολικής επίγνωσης για οτιδήποτε συμβαίνει στον εσωτερικό τους κόσμο και νιώθουν ότι είναι παγιδευμένοι μέσα τους.
Η συγκέντρωση φεύγει από τα εξωτερικά πράγματα και καταλήγουν να δίνουν πολλή σημασία σε όλα αυτά που νιώθουν μέσα τους και ο φαύλος κύκλος να συνεχίζεται με το να νιώθουν παγιδευμένοι στο κεφάλι τους και να μην μπορούν πραγματικά να συνδεθούν με τον εξωτερικό κόσμο.
Μερικές ερωτήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του θα μπορούσαν να είναι:
1) Πώς μπορώ να σταματήσω να απασχολούμαι συνέχεια με τον εαυτό μου;
2) Γιατί να νιώθω τόση επίγνωση με τον εαυτό μου;
3) Γιατί δεν μπορώ να συνδεθώ με τους άλλους;
4) Πώς να βγω από αυτή την παγίδα;
Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί αυτή την αίσθηση της υπερβολικής επίγνωσης του ίδιου του εαυτού;
Ήμουν και εγώ ένα από αυτά τα άτομα που βίωσα πραγματικά έντονα αυτή την αίσθηση και δεν μπορούσα να απολαύσω τις στιγμές της ζωής μου. Όλα φαινόντουσαν χάρτινα-ψεύτικα και δεν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον για ό,τι έβλεπα γύρω μου. Μόνο ό,τι ένιωθα μέσα μου, εκείνο είχε σημασία. Ήταν ένα ακόμα λάθος μου, μια παγίδα που δημιούργησα εγώ με το άγχος!
Όταν οι άνθρωποι υποφέρουν από άγχος ή οποιαδήποτε άλλα πράγματα που τους απασχολούν τότε αυτό έχει ως αποτέλεσμα στο να δίνουν έμφαση και να σκέφτονται τον εαυτό τους τόσο πολύ κάθε μέρα και λεπτό. Όλο αυτό το εσωτερικό "ψάξιμο" που κάνουν δημιουργείται λόγω του ότι δεν αισθάνονται τόσο καλά μέσα τους και όλη αυτή η υπερβολική εμμονή και σκέψη είναι μια προσπάθεια που κάνουν ώστε να βρουν μια λύση και να διορθώσουν αυτό το "κάτι" βάζοντας επιπλέον προσπάθεια με το να κατανοήσουν το πώς αισθάνονται. Η λύση όμως δεν βρίσκεται σε αυτό, διότι φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα και πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Το έχω αποδείξει άλλωστε στον ίδιο μου τον εαυτό τα χρόνια που υπέφερα από όλα αυτά και πιστέψτε με θα δείτε παρακάτω την πραγματική αλήθεια.
Γνωρίζετε τι εστί φόβος; Πιστεύω όλοι μας έχουμε βιώσει αυτή την εμπειρία. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις είναι λίγο πιο περίπλοκα τα πράγματα διότι έχουμε να κάνουμε με ειδικές πτυχές της εγκεφαλικής δραστηριότητας. Οι άνθρωποι που υποφέρουν δυσκολεύονται να σταματήσουν να δίνουν σημασία στον εσωτερικό τους κόσμο και ο κυριότερος λόγος για αυτό είναι ότι φοβούνται να αφήσουν αυτή την ανάγκη να προσπαθούν να διορθώνουν τον εαυτό τους. Πρέπει να κρατούν πάντα τα ηνία και να παρατηρούν ό,τι συμβαίνει μέσα τους έχοντας στο μυαλό τους ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση. Αν δουν ότι κάτι πάει στραβά, ύστερα από μια δοκιμή για διαφυγή, τότε σκέφτονται ότι θα χάσουν τον εαυτό τους για πάντα και αυτές οι σκέψεις αυτο-δημιουργούνται ξανά ξανά. Στην ουσία όμως δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι είναι η ίδια αυτή σκέψη τους που "καλεί" την εντολή στον εγκέφαλο ώστε να δημιουργήσει και πάλι όλα αυτά τα προβλήματα που τόσο τους απασχολούν.
Αυτή όμως η βασανιστική εμμονή είναι και αυτή που φέρνει ακόμα περισσότερα νέα συμπτώματα με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που υποφέρουν να εμπλέκονται ακόμα πιο πολύ στο τι νιώθουν μέσα τους. Η αναζήτηση της διόρθωσης παίρνει και αυτή τα καύσιμα που χρειάζεται και ο φαύλος κύκλος συνεχίζει. Όλες αυτές οι προσπάθειες επίλυσης ενεργοποιούν τον φαύλο κύκλο και έτσι καταλήγουν να δημιουργούν τα ίδια συμπτώματα από τα οποία προσπαθούν να ξεφύγουν.
Παρακάτω είναι μερικά συμπτώματα της έμμονης βαθιάς σκέψης:
1) Υπερδραστήριο μυαλό
2) Ευερέθιστος
3) Κατάθλιψη
4) Έλλειψη σύνδεσης με τον εξωτερικό κόσμο
5) Αίσθηση παγίδευσης μέσα στο κεφάλι σου
6) Η συνειδητοποίησή σας είναι συνεχώς προς τα μέσα
7) Ψυχική εξάντληση
8) Χαμηλή αυτοεκτίμηση
9) Κακή ποιότητα ψυχικής υγείας
10) Δυσκολία στον ύπνο
Υπάρχουν όπως γνωρίζετε άνθρωποι με γενικευμένο άγχος οι οποίοι μπορούν να ξοδέψουν όλη την μέρα κάνοντας κάποια δραστηριότητα αναρωτώντας κάθε στιγμή γιατί να νιώθουν έτσι ενώ προσπαθούν με το ζόρι να βρουν μια λύση σε όλο αυτό. Βλέπετε όμως ότι δεν δίνουν έμφαση σε αυτό που κάνουν, αλλά ό,τι συμβαίνει με αυτούς. Επίσης, υπάρχουν άτομα που αναζητούν στην google τα συμπτώματά τους, κάνουν αναρτήσεις σε διάφορα φόρουμ ώστε να λάβουν κάποια απάντηση, ψάχνουν απεγνωσμένα για βιβλία αυτο-βοήθειας και όλα αυτά για να βρουν αυτό το είδος "επιδιόρθωσης" του εαυτού τους. Έτσι η προσοχή τους δεν βρίσκεται στον έξω κόσμο αλλά στο μέσα τους. Σκέφτονται ότι αν δεν βρουν άμεσα λύση στο πρόβλημά τους δεν έχουν παρά να συνεχίσουν να έχουν εμμονή με όλα αυτά σε μια προσπάθεια να βρεθεί μια διέξοδος. Άλλοι πάλι θέλουν τόσο πολύ να σταματήσουν όλο αυτό το θέμα της υπερβολικής επίγνωσης, όμως δεν γνωρίζουν πώς μπορεί να γίνει αυτό επειδή έχει γίνει μια συνήθεια.
Σχετικά με μένα και πώς μπόρεσα και ξεπέρασα την υπερ-επίγνωση του εαυτού μου
Είχα τόσο έντονη αυτή την αίσθηση που δεν μπορούσα να κάνω κάτι ώστε να ξεφύγω. Ήμουν πλέον παγιδευμένος. Προσπαθούσα να βρω μια λύση ώστε να νιώσω και πάλι μέρος του εξωτερικού κόσμου. Όσες προσπάθειες και αν έκανα ώστε να νιώσω μέρος μιας συζήτησης ή κάτι που μου άρεσε να κάνω η προσοχή μου πάντα γυρνούσε προς τα μέσα μου και έτσι ένιωθα και πάλι στα χαμένα. Το ένιωθα ότι ήμουν πραγματικά παγιδευμένος μέσα στο κεφάλι μου και ήταν κάτι τρομερά απογοητευτικό και τρομακτικό. Και κάτι άλλο που είχα παρατηρήσει ήταν ότι ακόμα και αν τα συμπτώματά μου είχαν φύγει, εγώ συνέχιζα να νιώθω αυτή την υπερ-επίγνωση, έτσι δεν απολάμβανα οτιδήποτε κι αν έκανα. Προσπαθούσα να σκεφτώ τρόπους ώστε να βρω λύση και έτσι κατέληξα να σκέφτομαι ακόμα πιο βαθιά για όλο αυτό. Επίσης όταν είδα ότι τίποτα κι από αυτό δεν λειτουργούσε σωστά τότε προσπάθησα να μην δίνω σημασία και να κάνω κάθε διανοητική προσπάθεια ώστε να δώσω προσοχή στα εξωτερικά πράγματα. Και μόλις αντιλήφθηκα ότι τίποτα από όλα αυτά δεν λειτουργούσε σωστά τότε ήμουν στα χαμένα και σκέφτηκα ότι θα μείνω έτσι για πάντα.
Κατάλαβα εν τέλει ότι είχα δημιουργήσει μια συνήθεια και η συνειδητοποίησή μου ήταν συνεχώς κολλημένη προς τα μέσα μου. Αυτό έγινε μέσα από τόσα χρόνια που δεν έδινα σημασία οτιδήποτε άλλο παρά μόνο το μέσα μου. Αντιλήφθηκα όμως ότι δεν ήμουν εγώ πραγματικά αυτός που σκεφτόμουν το μέσα μου και ότι όλο αυτό είχε δημιουργηθεί από μια συνήθεια. Έτσι κατανόησα ότι αυτό δεν μπορούσα με κάποιον τρόπο να το λύσω ή να επιβάλω στον ίδιο μου τον εαυτό να μην τον σκέφτομαι.
Οπότε κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Για να το σταματήσω όλο αυτό έπρεπε να σταματήσω την εμμονή με τον εαυτό μου και να πάψω πλέον να κάνω οτιδήποτε για να "επιδιορθώσω" τον εαυτό μου. Έπρεπε να δώσω έμφαση στην ζωή μου. Βέβαια έπρεπε να δώσω τον χρόνο και χώρο στον εαυτό μου και να κατανοήσω ότι για κάποιο χρονικό διάστημα θα έχω πλάι μου αυτή την παλιά συνήθεια. Την αποδέχθηκα και δεν προσπαθούσα να την ξεφύγω ή να κάνω κάτι για να βρω μια λύση.
Τι άλλαξε τελικά μέσα μου και αντέδρασα με τον σωστό τρόπο;
Είδα ότι ήταν ο ίδιος ο φόβος μου για αυτή την αίσθηση, νόμιζα ότι θα είμαι έτσι για πάντα και δεν θα απολαύσω τίποτα πια. Ένιωσα επιτέλους όλα αυτά τα περίεργα συμπτώματα, δεν τα απέφυγα, τα αγκάλιασα και τα άφησα στην άκρη για όσο χρόνο ήθελαν να είναι εκεί, μέχρι που κάποια στιγμή η ανάκτηση ήρθε από μόνη της και φυσιολογικά.
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν προς το καλύτερο. Είχα πλέον ενσωματωθεί και πάλι στον εξωτερικό κόσμο, τα χρώματα φαινόντουσαν πιο ζωντανά και όλα πλέον κυλούσαν φυσιολογικά. Έβλεπα την ομορφιά γύρω μου και δεν έδινα πλέον σημασία στο μέσα μου. Κατανόησα ποιό ηταν το πρόβλημα και τίποτα δεν με σταματούσε από το να νιώθω καλύτερα από ποτέ.
Η ελευθερία ήταν ήδη εκεί!
αγαπητε! νιωθω στο 100% καθε λεξη απο αυτο το κειμενο. ειναι ομως τοσο απελπιστικα δυσκολο να μη δινεις σημασια, να παψεις να φοβασαι,, να αποδεχτεις το οτι αισθανεσαι χαλια. τοσο δυσκολο, και ιδιως οταν η ζωη τρεχει και μαζι και οι υποχρεωσεις. θελει απιστευτη δυναμη καθως δε σε βοηθανε οι συγκυριες, δε βοηθαει το σωμα, δε βοηθαει το μυαλο. ας ελπισουμε να βοηθησει ο Θεος
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαίνω. Έτσι είναι, όμως αν συν-εργαστείς με τον εαυτό σου και εφαρμόσεις την γνώση σιγά σιγά θα μπορέσουν το μυαλό και το σώμα σου να πάρουν την ξεκούραση που χρειάζονται, έτσι όλα με την σειρά τους θα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα και έτσι αυτός ο ίδιος ο φόβος θα εξαφανιστεί με τον καιρό και όλα θα πηγαίνουν προς το καλύτερο.
Χρειάζεται χρόνο, υπομονή και πίστη και όλα θα γίνουν όπως πριν.
Εύχομαι ο Θεός να σου δίνει δύναμη και να τα ξεπεράσεις όλα. Μην ανησυχείς για τίποτα.
Να είσαι καλά.
Γεια σας, εγώ καποτε ειχα πολυ καλη επιγνωση του εαυτου μου και ήμουνα χαριυμενη και ηρεμη. Τον τελευταίο καιρο λογω καποιων σκέψεων που μεβεφεραν σε πανικο ενιωθα ", . παγωμενη" και το μονο που νιωθω οταν ξυπναω ειναι άγχος το οποιο με καει να νττεπομαι να βγω και μια απλη βόλτα. Επίσης, εχει δημιουργηθει μια εικονα στο μυαλο μου οπου δεν εχω σαφη εικονα της εμφανισης μου, επειδη προσπαθω να μη σκεφτομαι νιώθω σα να μην εχω εξωτερική εμφάνιση, τελος παντων μια περιεργη εικονα του εαυτου μου. Πως θα καταφέρω να ξεμπλεξω απο αυτο και να νιωθω ανετα(ουτε μεσα στο σπιτι ηρεμω) Ευχαριστώ πολύ☺
ΔιαγραφήΓεια σας, εγώ ειχα χτισει μια πολυ καλη επιγνωση του εαυτου μου και ημουνα χαρουμενη, διαχσιριζομουν καθε δυσκολια με ηρεμια και αυτοπεποιθηση. Τελευταία,ογω καποιων σκεψεων που με εριξαν σε πανικο εχω "παγωσει" και το μονκ που αισθανομαι εινα διαρκες αγχος, δε μπορω ουτε μια βόλτα να βγω, οτι κι αν στεφτω με αγχωνει και με σταναχωρει γιατι νιωθω οτι δε θα καταφερω να φτασω στην παλια μου κατάσταση. Επισης, επειδή προσπαθω ναμ ησκεφτομαι, κατι που ειναι τελειως εναντια στη φυση μου και πρεπει να λυσω τις ανασφαλειες μου, εχει σχηματιστει μια περιεργη εικονα του εαυτου μου σα να μην εχω εξωτερική εμφάνιση καποιες φορες, ή σα να μην εχω εσωτερικο κόσμο αλλες φορες. Πως μπορω να ξεμπλεξω ολο αυτο;
ΔιαγραφήΓεια σου Έλενα.
ΔιαγραφήΣου έστειλα στο εμαιλ σου σχετικά με το ερώτημά σου. Να είσαι καλά.
Φίλε νιώθω ακριβώς οπως ένιωθες εσυ.Εχω αποπροσωποποιηση και ενα απο τα πολλα συμπτώματα που εχω ειναι αυτο που περιεγραψες πιο πάνω.Το θέμα είναι οτι οταν υποχωρούν τα συμπτώματα καποιες μερες (γιατι πλεον κατάλαβα τι εχω και το εχω αποδεχτεί και εχω σταματήσει να αγχώνομαι) και αισθάνομαι οπως παλιά παλι εμενα πλεον δε μ αρκεί.Νιωθω περίεργα οτι δεν μ αρκει ο εαυτός μου και δεν μου αρεσει η ιδεα να νιωθω οπως ενιωθα πριν πάθω αποπροσοποποιηση γιατι με κουραζει πλεον και δε μ αρέσω ουτε οταν ειμαι φυσιολογικη.Εχεις νιωσει κατι τετοιο?ελπιζω να γίνομαι κατανοητη και να μη σε κούρασα και πως πιστεύεις θα μπορουσα να το ξεπεράσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου.
ΔιαγραφήΝαι βεβαίως ένιωθα και εγώ έτσι. Σε φέρνει στο σημείο αυτό διότι έτσι λειτουργούν το μυαλό και το σώμα όταν βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση, πρέπει όμως αυτό να το κατανοήσεις πλήρως για να τα αφήσεις όλα αυτά να υπάρχουν για όσο αυτά θέλουν χωρίς να προσπαθείς να τα αποφύγεις. Το άγχος παίζει τα κόλπα του, εσύ δεν χρειάζεται να συμμετέχεις. Εφόσον κατάλαβες, όπως ανάφερες, τι συμβαίνει τότε πρέπει να κάνεις αυτό που νιώθεις σωστό για σένα.
Για να το ξεπεράσεις θα πρέπει και εσύ να σταματήσεις να ανησυχείς και να φοβάσαι για ό,τι νιώθεις ώστε να συνδεθείς και πάλι με τον εξωτερικό κόσμο. Θέλει τον χρόνο του και θα δεις εν τέλει ότι όλα θα έρθουν στο φυσιολογικό επίπεδο. Είναι μια συνήθεια που πρέπει να αλλάξει και θα γίνει, μην ανησυχείς για αυτό.
Να περνάς όμορφα.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!Το blog σου με εχει βοηθήσει πάρα πολύ στο να αντιληφθώ τι μου συμβαίνει. Επειδή είμαι απο Κύπρο ήθελα να σε ρωτήσω αν υπάρχει δυνατότητα να παραγγείλω και γω το βιβλιο σου μέσω διαδικτύου και να μου αποσταλεί στη Κυπρο
ΔιαγραφήΣτείλε μου στο feelokay.gr@gmail.com ένα μήνυμα με θέμα το ψευδώνυμό σου "Kindness" και θα σου απαντήσω.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ και εγώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σε βοήθησα.
Καλησπέρα, εχω ξαναγράψει στο blog σας και εχω διαβασει και το βιβλίο σας.Εχω κανει πολλά βηματα και εχω ξεπεράσει πολλά συμπτώματα τον τελευταιο χρόνο. Εχω κολλησει και πια εχω κουραστεί με τις σωματικές ενοχλησεις, καθε εβδομάδα και κάτι καινουριο..σιγουρα η κατασταση που ολοι ζούμε δεν βοηθάει και σε εμένα ετυχε να προσθεσει κι αλλη δυσκολία στην προσπάθεια που εκανα και κάνω.Άραγε και τα σωμάτικά συμπτώματα την ίδια αντιμετώπιση θέλουν; Κουραγιο και καλή δυναμη σε όλους οσους προσπαθουν και ελπίζουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που νιώθεις καλύτερα και για την πρόοδο που έχεις κάνει.
Σίγουρα παίζουν ρόλο όλες οι καταστάσεις στους ανθρώπους που υποφέρουν από το άγχος και εδώ είναι η ευκαιρία σου ώστε να βάλεις σε πράξη όσα έμαθες. Μην τα λαμβάνεις αυτά που νιώθεις σαν κάτι κακό και δεν χρειάζεται να προσθέτεις περισσότερο φόβο και ανησυχία. Αν συνεχίζεις να το κάνεις αυτό, τότε θα δίνεις την ίδια εντολή συναγερμού στον εγκέφαλό σου ότι συμβαίνει κάτι κακό μέσα σου που πρέπει να αντιμετωπίσει. Οπότε καταλαβαίνεις ότι ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζει να υπάρχει καθώς και για το ερώτημά σου και τα σωματικά συμπτώματα θα κάνουν το ίδιο. Μόλις σταματήσεις να δίνεις σημασία τότε και αυτά θα σταματήσουν.
Δεν υπάρχει κάποια μυστική συνταγή για το πώς μπορεί να γίνει αυτό. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να τα "εργαστεί" όλα αυτά με τον ίδιο του τον εαυτό ώστε να καταφέρει να κατανοήσει πώς λειτουργεί το άγχος στο γενικό σύνολό του.
Ευχαριστώ και να είσαι καλά. Μην ανησυχείς για τίποτα.
Καλησπερα και πολλα συγχαρητηρια για το ιστολογιο σας και τα αρθρα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω και 2 μηνες με εχει χτυπησει βαρυα η αποπραγματωση/αποπροσωποιηση. Αν και διαβασα τα τρομερα ενδιαφεροντα σχολια των συμπασχοντων θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας μία δικη μου ερμηνεια των πραγματων απο την οπτικη μου γωνια:
Προσωπικα και υστερα απο μεγαλη ενδοσκοπηση εφτασα στο συμπερασμα οτι στην περιπτωση μου η αποπραγματωση/αποπροσωποποιηση συνεβη λογω της μεγαλης χρονικα συνδεσης σχεδον ολων των πτυχων του χαρακτηρα μου με την αρνητικοτητα και τα αρνητικα συναισθηματα. Η αρνητικοτητα δηλαδη ειχε/εχει φτασει σε βαθμο να με οριζει τοσο πολυ ωστε οταν παυει να υπαρχει λογω απουσιας ερεθισματων που την προκαλουν (οταν δεν υπαρχει καμια “πηγη” δηλαδη) εμμεσως να καταρρεει και αυτο που με οριζει ως χαρακτηρα και ανθρωπο αρα να μου αναιρεο την προσωπικοτητα. Αν και αρχικα αντιφατικο, ενα ατομο ομως που εχει μαθει για 10 χρονια σε συνεχεις πολυ εντονες αρνητικες εμπειριες διχως πρακτικα καμια θετικη που να ορισει την προσωπικοτητα του σε καποιον βαθμο, τοτε εχει “προγραμματιστει” να τον οριζει ταυτοτικα θα ελεγα το καθε τι αρνητικο (πεσσιμισμος, θυμος, οργη, αγχος, αγανακτηση, μισος κλπ). Η μεγαλη δοκιμασια ειναι η επαναδημιουργια αν θελετε του “εγω” βασισμενη σε θετικα γνωρισματα και οπτικη, πραγμα ομως καθολου ευκολο λογω παρελθοντικων τραυματων οταν και τα γνωρισματα αυτα οδηγησαν το ατομο σε θεση μειονεκτικη ισχυος. Εγω προσωπικα ετσι το αντιλαμβανομαι αυτο σε συνδυασμο με ενα μεγαλο ανεκπληρωτο “κενο” ωστε ο εγκεφαλος κλεινει περαιτερω σε καθε τι θετικο για να μην πληγωθει. Ειναι σαν να εχουμε χασει την διασυνδεση μας με την χαρα την ευφορια και την θετικοτητα και να εχουμε μαθει να ρουφαμε και να χρειαζομαστε την αρνητικοτητα και τον πεσσιμισμο σε βαθμο που να μας οριζει. Δεν ξερω πως θα κανουμε rewire τους εαυτους μας ωστε να επαναδομησουμε την προσωπικοτητα μας σε θετικη βαση μακρυα απο τα τραυματα του παρελθοντος. Εδω ειναι το θεμα...
Τα γραφω αυτα διοτι πατατηρησα οτι οταν φερνω στο μυαλο μου παρελθοντικες αρνητικες εμπειριες που ως συναισθηματικο αντανακλαστικο ειχαν τον θυμο για ενα συντομο χρονικο διαστημα νιωθω και παλι "εγω". Οπως γραφω και επανω φαινεται να με οριζει το αισθημα θυμου, οργης και αρνητικοτητας και οταν αυτο δεν εκδηλωνεται να χανω την γη κατω απο τα ποδια μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Αν παιζει ρολο δεν ξερω αλλα περαν των παραπανω η σεροτονινη μου ειναι 77, πηγα σε ψυχιατρο και μου βρηκε αγχωδη διαταραχη μαζι με πανικο και μου εδωσε αντικαταθλιπτικα και Ζαναξ. Το Ζαναξ το εκοψα μετα απο 1,5 μηνα χρησης και ευτυχως. Τωρα καθως σιγα σιγα επανερχομαι κανω ενδοσκοπησεις.
Γεια σου και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
ΔιαγραφήΑυτό που φαίνεται καθαρά από την οπτική ενός άλλου ανθρώπου είναι ότι έχεις μπερδέψει τον εαυτό σου με όλα όσα σου συμβαίνουν και σκέφτεσαι συνεχώς. Όλα αυτά που βιώνεις σε έχουν βάλει σε έναν φαύλο κύκλο που για να φτάσεις να κάνεις αυτή την επανασύνδεση με τον εαυτό σου θα πρέπει να τα "εργαστείς" όλα αυτά με τον ίδιο σου τον εαυτό. Δηλαδή να μάθεις από αυτόν και να κατανοήσεις όλες τις περιπτώσεις. Δεν χρειάζεται να περιμένεις από κάποιον εξωτερικό παράγοντα να σου δώσει τα ερεθίσματα για το πώς θα γίνει όλο αυτό. Εσύ και μόνο εσύ έχεις την δύναμη μέσα σου για να το καταφέρεις αυτό και είμαι σίγουρος ότι μπορείς.
Έχει να κάνει φυσικά και με τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου, οπότε είναι λογικό να υπάρχουν αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις όπως αναφέρεις.
Σαν συμβουλή θα ήθελα να σου πω να αφήσεις το θέμα στην άκρη και μην το αναλύεις και να δώσεις έμφαση στην καθημερινότητά σου κάνοντας ό,τι αγαπάς ακόμα κι αν σε ενοχλεί το άγχος και τα συμπτώματά του. Το άγχος παίζει τα κόλπα του. Μην μπαίνεις στον πειρασμό να συμμετέχεις.
Επίσης όσο εσύ θα δίνεις σημασία σε όλη αυτή την ενδοσκόπηση όπως αναφέρεις τότε τόσο αυτά τα συμπτώματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Διότι τους δίνεις την δύναμη αυτή.
Προσπαθώ να σου μεταδώσω όσο μπορώ αυτό που θέλω να σου πω ώστε να κατανοήσεις ότι μόνο όταν αφήσει κάποιος τα πράγματα να κυλήσουν με την φυσιολογική τους ροή τότε μπορούν το μυαλό και το σώμα να προχωρήσουν προς τα εμπρός στην πλήρη ανάκτηση.
Εύχομαι να περνάς όμορφα και μην ανησυχείς για τίποτα. Όλα αυτά είναι προσωρινά.
Να είσαι καλά.
Στην αρχη οπως λες ετρεμα σαν το ψαρι με το αγχος και την αποπραγματωση. Τωρα ρε φιλε ναι μεν το αγνοω αλλα νιωθω τελευταια να παω στην αλλο ακρο δηλαδη απο το "fight or flight" παω στο fight, νιωθω απο το στρες σαν να εχω παρει κοκαΐνη και θελω να τα γ...σω ολα. Δεν μπορω να βρω μια φυσιολογικοτητα νιωθω συνεχως σαν ενα εκκρεμες στα ακρα.
ΔιαγραφήΔεν ξερω τι να κανω για αυτο ρε φιλε μια αγχωδη σκεψη και με στελνει αμεσως στην ενταση.
ΔιαγραφήΔεν ξερω τι να κανω δεν με αναγνωριζω καποιες μερες. Σαν κατι ταινιες που βλεπεις που ο αλλος σναπαρει και αλλαζει 180 μοιρες.
ΔιαγραφήΤίποτα δεν χρειάζεται να κάνεις απλά να σταματήσεις να δίνεις σημασία σε όλα αυτά. Αλλιώς θα είσαι συνεχώς στον ίδιο βασανιστικό φαύλο κύκλο χωρίς να βλέπεις βελτιώσεις. Είναι καθαρά στο χέρι σου το πώς θα αντιδράς σε όλα αυτά. Είναι λογικό να τα βιώνεις όλα αυτά οπότε πρέπει να κατανοήσεις σε πρώτη φάση ότι είναι φυσιολογικό όλο αυτό και δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό.
ΔιαγραφήΑυτό που λέω σε όλους είναι καλύτερα να "μην κάνεις" κάτι παρά "να κάνεις". Εσύ επιλέγεις. Αν πιστεύεις ότι θα βλέπεις βελτιώσεις με το να εναντιωθείς προς όλο αυτό τότε δες τα αποτελέσματα... και αυτά θα σε πείσουν πίστεψέ με. Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω που χρειάζεται να κάνεις και θα το αντιληφθείς με τον καιρό αυτό.
Να είσαι καλά και άφησε το θέμα στην άκρη για να σε αφήσει και αυτό. Πιστεύω να έπιασες το νόημα όσων ανάφερα.
Σε ευχαριστω για την αποκριση σου.
ΔιαγραφήΜπορω να σε ρωτησω αν εκανες εξετασεις σεροτονινης? Εμενα μου την βρηκαν πολυ χαμηλη ειδικα για 25αρη και παιρνω την χαμηλοτερη δοση αντικαταθλιπτικων στον 2ο μηνα. Ομως, αρκετες φορες το Deprevix μου δημιουτγει ανησυχια και αποπραγματωση αν και ο ψυψιατρος μου δεν το πιστευει αυτο. Το ζητημα ειναι χρειαζονται τελικα τα φαρμακα ή οχι. Ξερω δεν εισαι γιατρος αλλα και εγω ταλαιπωρουμαι με αυτο και δεν ξερω τι να κανω.
Όχι δεν είχα κάνει εξετάσεις σεροτονίνης. Επίσης δεν είχα λάβει φάρμακα οπότε δεν μπορώ να εκφέρω και γνώμη πάνω σε αυτά και σχετικά με όσα αναφέρεις.
ΔιαγραφήΤο αν κάνουν δουλειά είναι καθαρά προσωπική οπτική στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Μόνο ένας ειδικός γιατρός μπορεί να σου πει παραπάνω πληροφορίες, λυπάμαι που δεν μπορώ να βοηθήσω.
Όλα καλά θα πάνε, όμως κάποιες φορές στη ζωή πρέπει οι άνθρωποι να περνάνε μέσα από αυτή την καταιγίδα και κατά βάση να μαθαίνουν να "χορεύουν" μέσα σε αυτή.
Θα βγεις δυνατός, να το θυμάσαι.
Να είσαι καλά και μην στεναχωριέσαι για τίποτα.
Σε ευχαριστω πολυ φιλε για την στηριξη σου. Ειναι αληθεια οτι οσο παει φαινεται να στρωνει και κυριως μαθαινω να ζω με αυτο.
ΔιαγραφήΣιγά σιγά όλα θα γίνουν. Το μυαλό και το σώμα χρειάζονται τον δικό τους ρυθμό και χρόνο ώστε να ανακτήσουν.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά.
Φίλε καλησπέρα και πάλι.
ΔιαγραφήΕίμαι Αγγλία φοιτητής και εχθές επέστρεψα για 1 εβδομάδα Ελλάδα σπίτι μου. Είδα την μητέρα μου και το κατοικίδιο έναν γάτο. Αρχικά μου φάνηκε σαν να τους έβλεπα πρώτη φορά. Σήμερα 1η μέρα εδώ καλύτερα αλλά έχω μια αίσθηση ξαφνικής αλλαγής σαν να μην είμαι εδώ 100%. Πολύ περίεργη αίσθηση.
Επίσης διάβασα καποιους που λέγαν για ψυχωτικά επεισόδια οτι τα φοβουνται δηλαδη. Συγγνωμη που ξαναρωτάω αλλά τι λες για αυτα? Ευχαριστω εκ των προτερων.
Καλησπέρα.
ΔιαγραφήΚαι πάλι ισχύουν οι απαντήσεις μου όπως πριν.
Είναι φυσιολογικά όλα αυτά στην κατάσταση που είσαι. Είναι λογικό να συμβαίνουν αυτές οι περίεργες αισθήσεις.
Επίσης θα σε συμβούλευα να σταματήσεις πλέον να διαβάζεις διάφορα που αναφέρονται στο ίντερνετ διότι δεν θα βλέπεις βελτιώσεις και θα είσαι συνεχώς στον ίδιο φαύλο κύκλο. Είναι στο χέρι σου λοιπόν.
Να είσαι καλά και να έχεις κατά νου να αφήσεις το θέμα στην άκρη ώστε να μπορέσουν το μυαλό και το σώμα σου να προχωρήσουν προς τα εμπρός, διαφορετικά λυπάμαι αλλά δεν θα βλέπεις βελτιώσεις.
Να περάσεις όμορφα και εδώ στην Ελλάδα.
Ευχαριστω για την αμεση ανταποκριση σου φιλε.
ΔιαγραφήΗ κατασταση μου εχει βελτιωθει πολυ αισθητα εν σχεσει με τις αρχες Αυγουστου οταν και ξεκινησε. Συνοδευοταν με πολυ πανικο στην αρχη ενα αισθημα οτι εχει σκασει χειροβομβιδα μεσα μου και αγχωδεις διαυαραχες οπως αγοραφοβια και ocd. Η βελτιωση ευκολη δεν ηταν ομως εγινε και συνεχιζει. Ο πανικος εχει φυγει πλεον, η αγοραφοβια που ηταν εντονοτατη και το ocd επισης. Ακομα κανω την θεραπεια με αντικταθλιπτικα SSRIs. Η αποπραγματωση ειναι ενα "φασμα" οπως λενε πολλοι. Τωρα καθημερινα βρισκεται γυτω στο 20% καποιες φορες εν ηρεμια οταν ειμαι πεφτει στο...5% και οταν με πιανει εντονα θα ελεγα 50%. Τα γραφω αυτα ως παρατηρησεις και για τους συμπασχοντες που μας διαβαζουν. Αρχικα ηταν 80-100% δεν ευφευγε με τιποτα. Ειναι μαραθωνιος οχι εκατοσταρι.
Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους, μην στεναχωριέσαι καθόλου, όλα αυτά προσωρινά είναι. Μην ασχολείσαι με το θέμα και μην το αναλύεις, όπως φαίνεται και στο κείμενό σου. Πραγματικά να το αφήσεις στην άκρη, όχι για λίγες μέρες και πάλι να καταλήξεις στην ίδια γραμμή. Θα το βιώσεις όταν έρθει η ώρα της όλης κατάστασης ώστε να κατανοήσεις τι ακριβώς εννοώ.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά. Εύχομαι τα καλύτερα.
Σε ευχαριστω παω πολυ καλυτερα απο τοτε που ηρθα. Ολα περασαν οσα εγραφα για τον γατο και την μητερα μου.
ΔιαγραφήΤο εχω παθει απο το στρες και την καταθλιψη φιλε ολο αυτο. Ειμαι 26 και απο τα 18 εφυγα στο εξωτερικο. Δυστυχως ουτε φιλους ουτε κοπελα εχω Ελλαδα και μετα το lockdown με χτυπησε συναισθηματικα, υπαρξιακα βαρυα αυτο. Προσπαθω να το στρωσω τωρα να γνωρισω εδω κοσμο και να βρω κοπελα, επισης σε αντιθεση με τους γονεις μου, προσπαθω πλεον να χτισω κατι εδω.
Χαίρομαι για τα νέα σου.
ΔιαγραφήΜην στεναχωριέσαι για τίποτα. Όλα καλά θα πάνε.
Να είσαι καλά. Εύχομαι τα καλύτερα.
Σε ευχαριστω. Παντα ηθελα να μεινω περισσοτερο αλλα απο την μοναξια πονουσα ειναι η αληθεια. Μου δημιουργησε το εξωτερικο μεγαλη εσωτερικη συγκρουση μεσα μου ημουν εξωτερικο και ελεγα γιατι να μην ειμαι κατω γιατι να βγηκα εξω τοσο νεος και να μην ζουσα την ζωη μου κατω απλα. Ε εφτασε η στιγμη που εσκασε με καταθλιψη και αποπραγματωσεις. Φευγει πολυ παντως οταν τωρα βγαινω εξω με κοσμο. Μια πτυχη της αποπραγματωσης/αποπροσωποποιησης ειναι η ταυτοτικη κριση. Προσπαθω να γιατρεψω τις πληγες αυτες για να νιωσω καλυτερα. Εδω και 10 χρονια απο την εφηβεια ειχα αναγκη απο κοινωνικες και ερωτικες σχεσεις αλλα δυστυχως το περιβαλλον μου το οικογενειακο και λογω οσων συνεβαιναν στην χωρα τοτε 2012-15 επεμενε για το εξωτερικο παρα πολυ. Βαλε και σε αυτα την ασχημη σχεση με τον πατερα μου που μου προκαλεσε τραυματα συναισθηματικα και το εχεις. Το κακο ειναι οτι λογω πανδημιας παραδοθηκα σε ολα αυτα κλειστηκα και με καταπιαν. Πρεπει να πολεμησω για να τα διωξω επανακτωντας αμεση σχεση με την ζωη.
ΔιαγραφήΣε ευχαριστω για το ιστολογιο και τις ευχες σου.
Σε ευχαριστώ και εγώ. Να είσαι καλά.
ΔιαγραφήΝα ζεις την κάθε στιγμή!
Καλησπέρα και πάλι.
ΔιαγραφήΌσο απο τότε που ηρθα περναει ο καιρος στην Ελλαδα τοσο αντιλαμβανομαι οτι αυτο συμβαινει λογω καταθλιψης και μοναξιας. Οταν ειμαι με κοσμο, ειδικα δε κοπελες ακομα και απλα στην καθημερινοτητα φευγει αυτο σχεδον τελειως. Ειναι τρομερο η καταθλιψη τι μπορει να κανει στο εγω καποιου ανθρωπου. Ειμαι ευτυχως που εχω οικογενεια ακομα και δεν ειμαι τελειως μονος. Η χαρα διωχνει την ταση για αποπραγματωση πολυ, η πραγματικοτητα γινεται χαρουμενη και γεματη συναισθηματικο χρωμα και παλι.
Γεια σου.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι την κατάστασή σου. Όσο κι αν σε βοηθάει αυτό. Το θέμα όμως είναι να σταματήσεις να δίνεις σημασία και να ασχολείσαι με όλα αυτά κάθε τόσο. Μην τα αναλύεις και τα σκέφτεσαι συνεχώς, θα δεις ότι είναι χαμένος χρόνος εν τέλει.
Χαίρομαι που νιώθεις την ζεστασιά της οικογένειας και βέβαια είναι σημαντική. Εννοείται ότι όλα τα θετικά συναισθήματα δίνουν στο μυαλό και το σώμα αυτά που χρειάζονται.
Εύχομαι όλα να πηγαίνουν προς το καλύτερο. Υπομονή και πίστη και όλα καλά θα πάνε.